Seni bir şiire ya da bir şaire benzetemem. Özelliğini yitirip mısralarımda kaybolmandan korkarım. Yazdığım her cümlenin satırbaşındaki boşluk olabilirsin ancak. Sessiz ve sözsüz bir başlangıç. Sözlerim seni anlatmasa da bilirsin, ben senin karşında hep suskunum. Boşluklar ve tamamlanmamış cümleler gözlerinin ruhumdaki yansıması. Bakışların anlamını yitirdiğinden beri ruhum grinin en soluk tonunda. Sessizliğin ve suskunluğum hangi renk acaba?

23.04.2014 01.30