Gecenin deli düşünceleri kafama esiyor, üşütüyorum sanki. Beynime vurulan zinciri hatırlatıyorlar... Zincirlerimden kurtulmak istedikçe içimdeki zindana daha bir yerleşiyorum. Aydınlıklar uzaklarda bir hayal oluyor. Sonra hayallerin sahteliğini hatırlıyorum; yine kendimdeyim , kaçmak istedikçe küçülüyor bu cehennem. 

Cennetinde serinlemek umuduyla arafta kalıyorum. Cehenneme razı oluşum bu yüzden. Senin yaktığın yollar küle dönüştükçe savruluyorum kendi toz bulutumda. Haritasız, pusulasız, yersiz yönsüz kalıyorum gecenin ortasında; bir tufan oluyor yalnızlığım. Boyutsuz bir yalnızlık bu ölüme değer biçen, eroinin ben hali, sanki aklın boşlukta işkencesi. Beynimin kıvrımlarında hislerimi öldürmek isterken sana yakalanıyorum her seferinde. 

Eroinin ben hali; bütün vücudumda devrim. Unutmak ağrılı sancılı ve sanrılı olacak ama artık altın vuruşu yapma zamanı. Damarlarımdaki zehir senden vurucu olabilir mi?

#ŞizofrenRuh & #persephone

26.03.2014 01.51