Az önce bir yazı okudum. Kadın şöyle sever böyle gider. Erkek şöyle sever böyle terk eder bla bla bla. Arkadaşım sevmenin nefret etmenin kuralı mı olur? Belli bir düzeni mi var yani? Sevdiğin aşık olduğun andaki duygu durumun, ruh halin, hormonların; bunların hepsinin etkisini göz önüne alsan bile açıklayamazsın sevmenin aşık olmanın mantığını. Ben mesela düşünüyorum kendime akıl sır erdiremiyorum bu konuda. Arkadaş biri birine benzemez mi sevdiğim insanların. Karakter olarak da tip olarak da.  Üstelik sadece aşk da değil mevzu bahis. Arkadaşlarım da bir çeşit. En uç noktalardaki insanları toplayıp serpiştirmişim sanki hayatıma. Ama yine de düşünüyorum birini diğerinden az seviyor değilim. Çünkü her şey paylaşımlarımızla anlam kazanıyor. Biriyle ağlarsın; biriyle gülersin; biriyle çocukluğuna dönersin. Aşkta da aynı tabii. Biri yakışıklıdır ilk görüşte vurulursun (hormonal olan bu).Biriyle yıllardır tanışıyormuş hissine kapıldığında aşık olduğunu anlarsın. 

Nasılsa biter mi diyorsunuz? Bitsin! Ama kalıplara sokmayın artık insanları sevme biçiminizi. Herkes nasıl biliyorsa öyle sevsin!

18.02.2014 01.54