Ellerimi boşluğuna uzatıyorum. Benliğim korkuyla sarsılıyor. Bütün boşlukları doldurduğun zamanları özlüyorum. Senden arta kalanlar ruhumda koca bir girdap oluşturuyor. O girdapta sürüklenip hiçliğime dalıyorum. Hiç var olmamış olmakla acının varoluşunu kanıtlamanın arasındaki çizgideyim. Çizgiyi geçebilsem unutmaya çeyrek kalacak. Her yere anılardan mayınlar döşemişsin. Söyle nasıl geçeyim? Bir adım ötende, cehennemdeyim...  

08.04.2014 23.00