Ottan boktan şeyler düşünürken kendi içimde kayboldum yine. “kan kustum kızılcık şerbeti dedim “sözünü anlamaya çalıştım sebepsiz yere. Eskiler öyleydi. Âmâ ya biz? Biz kan yutuyoruz her gün. Kendi kanımızı hem de. Ruhumuzu acıtan sözler içimize nefretin tohumlarını ekiyor. Kırdığımız kalplerin parçaları vicdanımıza saplandıkça kendi kanımızda boğulup hiçliğimize savruluyoruz. Acımaktansa acıtmayı seçen bir nesil olarak gitgide yok oluyoruz.

10.02.2014 01:00