ÖLSEK YA BİRDENBİRE?

Bazı şeyleri yoluna koymak istemiyorum. Öyle dağınık belirsiz bulanık kalsın istiyorum. Bazı şeyler ise inadıma muntazam. Hep aynı sabah hep aynı gökyüzü hep aynı yalnızlık… Başımın ağrısı bile aynı. Bu aynılık öldürür mü beni acaba diye düşündüğüm de oluyor. Bana bir şey olmaz ölemiyorum ki anasını satayım dediğim de. Ölümü düşünmek afyon etkisi yaratmıyor. Ölemiyor oluşuma isyan ediyorum da tanrının bizzat kendisine isyan etme cesaretini gösteremiyorum henüz. Duyuyorum bir yerlerden. Ah canım ne de mutluydu birden işte takdir i ilahi diyorlar. Üzülüyorlar. Fark ettiniz mi hiç hep mutlu insanlar ölüyor. Ya da bu lafları dolaştıranlar mutsuz insanların ölümünü konuşmaya değer bulmuyor. Yaşamın grisi ölümün siyahından beter hale geliyor da bir kişi çıkıp da haklısın ya biz niye ölemiyoruz demiyor.

07.05.2013     22:21