Ne bileyim içimde bir boşluk öylesine. Bir dostun sesi iyi geldi çaresizliğime. Ama bazen olmuyor işte. Bazı şeyler olmuyor iyi ya da kötü anlamda bir şey olsun istiyorsun. Öyle bir şey ki yönü ucu bucağı yok. Bir renk bir ses bir nefes…  Sesime yetişen düşünceler var çok şükür diyorsun. Ama bakıyorsun buharlaşıp uçuyor düşünceler, umut verenler ne biliyim işte. Sözleri toparlayabilsem belki okuyacaksın bu yazımı. Belki üstüne de alınacaksın ama nafile. Anlasana işte. Beraber kurulan hayallerin hatırına dönmüyor ki dünya. Ya da ben iki kelam ettim diye şair mi oluyorum yazar mı? Hiç biri. Kimse oluyorum sadece mutsuzluğumun dibinde. Sana bakıyorum mutluluğun tepesinde kristal bir dünya yaratmışsın kendine. Sen işte orada öyle parlıyorsun ya hep ondan. Dikkatim dağılıyor konsantre olamıyorum. Ne bu yazıyı bitirebiliyorum ne mutlu olabiliyorum.

27.01.2014  22:27