Bölüm bölüm yaşadığımız hayatın tutkunu olma fikri ilk kimindi diye düşünüyorum son günlerde. Sadece sistem değil yaşadığımız hayat da bireysellikten çıkıp dayatmalara dönüyor gitgide. Sosyal medya, mahalle, arkadaşlar, aile hepsinin aklında kalbinde belleğinin en ufak bir köşesinde yer kapma telaşıyla ne kadar da bölünüyoruz.

Geçen gün bir sayfada gördüm. Adam hadislerden helalden haramdan dem vuruyor "atayizlere (!) ölüm" sloganları atıyor. Diğer yanda küçücük bir kız çocuğunun fotoğrafından ne kadar tahrik olduğundan bahsediyor. Bu bölünmüşlük içindeki bir insanı ne yargılarım ne aşağılarım sadece tiksinebiliyorum bu insanlardan. çocuk pornosunda, çocuk istismarında ( çocuk gelin değil!) birincilik bayrağını elimizden bırakmamamızın nedeni kendi lağımında kaybolmuş benliklerdir. Bu dünyada hala güzel bir şeyler yaşanıyorsa ya da yaşanma umudu varsa çocukların, o masum simalardaki temiz gülüşlerin eseridir.

İsterseniz dini bütün bir Müslüman olun, isterseniz ateist, ister deist ama önce insan olun be arkadaşım! Hayatın içinde ikiyüzlülüğünüzün eseri olan bölünmüşlüğünüzün pis parçalarını berrak kalan güzelliklere bulaştırmayın… Zira o güzellikler sizin kirinizi pasınızı arıtmaz. Biriktirdiğiniz bütün o irin; dünyayı daha boktan bir yer haline getirir sadece...

31.01.2014  00:20