Her gün yazmak, her gün ölmek biraz daha. Senin için yazılmış mektuplar biriktiriyorum kitaplarımın arasında. Mektubun mütevazılıği; senin kibrine yenik düştüğünden gönderemiyorum hiçbirini. Yapmam gereken o kadar şey varken seni düşünmekten hiçbirine sıra gelmiyor. En olmadık zamanlarda senin başrolünde olduğun hayaller kuruyorum. Varsın gerçekleşmesin! Yarım kalsın hepsi… Hayalin bile umut aşılıyor şu boktan hayatıma. Kuracağın cümleleri ezbere biliyorum. Bana nasıl bakacağını mesela. Seni tanıyorum; bunu tüm benliğimle hissediyorum. Belki de hepsi ütopya… Sadece öyle olmasını umuyorum. Bir yalana inanmış olmayı kendime yediremediğimden gerçeğe yaklaştırıyorum her kurguda seni, sesini, gülüşünü… Hepsinin saf gerçek olması mümkün değil belki. Ama tek gerçek bana yeter. 

Gelecekle derdim yok artık. Dudaklarından dökülecek bir eski zaman tümcesi azaltacak uykusuz gecelerimin sisini. Hadi ama… Sadece “Evet, ben de seni sevdim bir zamanlar” desen yeter…


06.07.2014 23:59